"To su bile najbolje godine u našim životima", napisao je Roni Krej u autobiografiji „My Story“, objavljenoj 1993. godine. "Zovu ih raskalašnim šezdesetim kad su pop muzikom vladali Bitlsi i Stonsi. Karnabi Strit je upravljala svijetom mode... A moj brat i ja Londonom. Bili smo je*eno nedodirljivi."

Bilo je to kao da je pakao zavladao svijetom. Roni i Redži Krej, jednojajčani blizanci rođeni 1933. godine, vodili su noćne klubove i kladionice, družili su se s Frenkom Sinatrom (kog su opskrbili tjelohraniteljima tokom njegove engleske turneje po noćnim klubovima), Džudi Garland, Džordžom Raftom i Džin Šrimpton, američkim gangsterima, inspirisali su mnogobrojne pisce, a i sami su napisali tri knjige.

Fascinantna braća Krej bila su inspracija mnogobrojnim umjetnicima, pa i Brajanu Helgelanda koji je odlučio da režira film o njima sa Tomom Hardijem u obje uloge koji je već dobio brojne pohvale za nastup.

Helgelandov film je tek jedan u nizu o braći Krej (početkom ove godine izašao je i britanski niskobudžetni film „The Rise of the Krays“, a uskoro će i premijera „Fall of the Krays“), koji su vrlo popularni u Velikoj Britaniji, ali se priča o njima širi i širom Evrope i sa druge strane Atlantika.

Braća su rođena u Hokstonu u Engleskoj, a mnogi su tvrdili da su bili "pokvareni od rođenja". S devet godina su upali u prvu veliku borbu, i to međusobno. Krvava bitka je okončana tako što je Redži završio sa slomljenom glavom.

Kao školarci su počeli da se bave boksom, što im je dobro došlo u odraslom dobu, a omiljena zabava im je bio "cigaretni udarac" kad bi se približili osobi kao da će joj zapaliti cigaretu, ali bi na kraju upaljač zabili pušaču u lice, udarajući ga iz sve snage.

1952. su hteli da se priključite vojsci, ali su išetali iz centra za regrute kad su shvatili da moraju da slušaju tuđe naredbe. Roni je usput prebio jednog desetara, pa ih je sljedećeg dana tražila vojna policija koja ih je predala vojsci. Dovitljiv dvojac je pobjegao, nakon čega su ih ponovno ulovili i poslali u vojni zatvor.

Bili su među posljednjim zatvorenicima koji su boravili u londonskom tornju, a nakon što su napali nekoliko čuvara, uključujuči i zapovjednika na kog su bacili sav sadržaj noćne posude, njihova vojna karijera je definitivno okončana.

Tokom sljedećih nekoliko godina postali su poznati po reketirenju, otmicama i oružanim pljačkama. Čistom bezobzirnošću došli su do prvog noćnog kluba i počeli da prave svoje cartsvo.

Njihov šarm i harizmatičnost vrlo brzo su ih pretvorili u selebriti osobe, iako su ih se svi uglavnom plašili. Širili su posao zahvaljujući zastrašivanju, iako nisu prezali ni od ubistva protivnika.

Britanske medije su opskrbljivali stalno novim pričama, koje su se sjajno prodavale zahvaljujući anegdotama poput one da su braća urezivala u prste neprijatelja pogrdne nazive za izdajice i slabiće.

Jedan nesmotren mladić se usudio da se požali na stanje voća na pijaci koju je vodila majka braće Vajolet. Kad ga je policija našla, histerično je vikao, dok mu je nedostajalo lijevo uho i dio nosa. 30 godina kasnije, i dalje je išao na redovne terapije kod psihijatra.

Kako je rasla popularnost braće, većina onih koji su im dugovali uradili bi šta god je bilo potrebno da bi platili sve zaostatke. Svaka policijska istraga naletjela bi na zid ćutanja koji je okruživao braću jer su svi bili previše uplašeni da bi govorili protiv njih.

Roni je bio gej, a Redži biseksualac, a pronađeni su dokazi da je Roni bio u vezi s političarom Robertom Butbijem, članom Konzervativne stranke, što je objavljeno u Miroru, iako nije navedno nijedno ime. Butbi je zapretio da će dići tužbu, pa je Miror brzo otpustio urednika, objavio izvinjenje i dogovorio se izvan suda.

Prije šest godina, dokumentarac „The Gangster and the Perverted Peer“ dokazao je ipak da je bila riječ o tačnim navodima, kao i to da je Roni kasnije bio u vezi s laburistom Tomom Dribergom.

1968. godine braća su napokon uhapšena zbog mafijaških obračuna, pri čemu su optuženi za brojne druge zločine. Dobili su doživotne kazne zatvora i postali najpoznatiji britanski zatvorenici, piše Dejli Bist.

Roni je umro 1995. godine, dok ga je brat nadživeo pet godina.

I da, postojao je i treći Krej brat - Čarli - koji je bio šest godina stariji i navodno je "odradio" isti broj ljudi kao i braća, samo nije bio sklon samopromociji kao oni.

(Nezavisne.com, DEPO PORTAL, BLIN MAGAZIN/dg)