Piše: Đorđe Krajišnik

Drugi broj ovog časopisa tematski je usmjeren na problem univerziteta, kako u Bosni i Hercegovini tako i u zemljama regiona. Tom prilikom željelo se ukazati na sve negativnosti na današnjim univerzitetima, njihov, opet, usko nacinalni pristup nauci, kao i njihovoj svakodnevnoj i sveopštoj dekadenciji kao krovih društvenih institucija. Ovu tematsku cjelinu otvara tekst mladog pjesnika i intelektualaca Dinka Krehe. On se u svom tekstu koji nosi naslov Studentska buna na početku milenija bavi fenomenom prošlogodišnjih studentskih blokada univerziteta u Hrvatskoj. Kreho pritome analizira njihovu političku pozadinu i sve probleme sa kojima su se akteri ove studentske budne susreli.

On se takođe paralelno sa tim osvrće i na sveopštu letargiju koja vlada među bh studentima, te pokušava dati odgovor na pitanje: - Zbog čega je, dakle, masovn(ij)a pobuna protiv tehnokapitalističkog masakriranja sveučilišnog obrazovanja u BiH – nepostojeća?”

Pored ovog teksta (sic!) donosi još i tekstove Inžinjering etničkih duša Kenana Efendića koji problematizira pitanje proizvodnje kolektivnog identiteta u obrazovnom sistemu, te tekst Subverzivnost dekonstrukcije univerziteta Jasne Kovo koji govori o procesu institucionalizacije književnosti. Kao posebno značajan možemo izdvojiti tekst Krystyne Zukowske, magistrantkinje sa Instituta za zapadnu i južnu slavistiku Varšavskog univerziteta, Južna slavistika kao zrcalo raspada sistema u kojem autorica pokušava  sagledati posljedice postratnog nacionalističkog razaranja južne slavistike kao nauke.

Dalje, (sic!) donosi prikaze najnovijih književnih ostvarenja kako bosanskohercegovačkih tako i autora iz regiona, trudeći se pritome uvesti neke nove književno-kritičke pristupe neopterećene dosadašnjom praksom. Pritome osvjetljavajući knjiženo djelo izvan bilo kakvih usko omeđenih granica, ne podliježući bilo kakvim uticajima, nego sa stavom da ništa nije izuzeto i nedodirljivo od strane kritike. Pa tako ovaj broj (sic!)-a donosi kritičke osvrte na romane: "Tesla, portret među maskama" Vladimira Pištala, "Projekat Lazarus" Aleksandra Hemona, "Nigdje, niotkuda" Bekima Sejranovića, te na zbirku poezije "Žirafa u plamenu" Bisere Alikadić i zbirku eseja "Balkan – teror kulture" Ivana Čolovića.

Takođe, (sic!) ima za cilj promociju što većeg broja mladih autora, te i ovaj broj donosi nekoliko veoma značajnih poetskih i proznih ostvarenja nove generacije književnih stvaralaca sa ovih prostora. Pa tako možemo pročitati pripovijetke "Dok nas smrt ne rastavi" Damira Šabotića, te "Slabost" Adnana Repeše, kao i poeziju Linde Prugo i Elvedina Nezirovića. Iz sadržaja ovog čaopisa možemo izdvojiti još i intervijuu sa književnikom Mirkom Kovačem, kao i jedno poglavlje iz negove memoarske knjige "Vrijeme  koje se udaljava".

Na kraju, tu je i stalna satirična rubrika pod nazivom “šiškultura” koja ima za cilj ozabaviti cijeli časopis i uvesti satiru ponovo kao žanr u bosankohercegovačku književnost, pa se kao jedna od glavnih ideja vodilja nameće borba satirom protiv svih društvenih negativnosti. Odnosno, podvrgavanje  satiričkom nožu svih sakatosti unutar bosanskohercegovačke kulturne i društveno-političke zbilje. Šiškultura nam ovaj put donosi satiričnu poeziju Predraga Lucića, te kratka satirična prozna i poetska ostvarenja autora Edina Salčinovića i Mirnesa Soklovoća.

Opšte je poznata činjenica da je književnost tokom, a posebno nakon, apokaliptičnih ratnih dešavanja na prostoru Bosne i Hercegovine u velikoj mjeri zuzdana nacionalističkim tumačenjima  i ograničena samo na izučavanja onih njenih dijelova koji su nacionalno podobni. Toga radi, ovaj časopis ima za cilj uvesti nove književno-teorijske pristupe i poglede na književno stvaranje u Bosni i Hercegovini, te otrgnuti književnost iz ruku dvorskih tumača koji su je sveli na puko devetnaesto vijekovno modeliranje, uz potpuno odsustvo savremenih pristupa. Takav neetički i neintelektualnim odnosom prema književnosti doveo je do njenog getoiziranja, a tačnije do stvaranja nekoliko paralelnih književnih geta unutar jednog duhovnog i kulturnog prostora. (sic!) tako jeste, a kako stoji u programu ovog časopisa,svojevrstan generacijski stav o vremenu u kojem živimo.

Vremenu u kojem centri akademsko-političko-religijsko-finansijske moći hoće pojedinca zatvoriti u skučeni palanački prostor konzervativno nacionalističke kulture i društva. Ovaj časopis, stoga, dolazi kao odgovor na višegodišnje nac-pozitivističko i nac-esencijalističko, duboko ideologizirano i ispolitizirano čitanje bosanskohercegovačkih i južnoslavenskih književnosti, te nastupa sa stavom da je takav pristup neophodno dekonstruirati i razobličiti u njegovoj nestručnosti, nepismenosti, stupidnosti i generacijskoj pogubnosti.


(BLIN)

ČITAJTE DEPO!